In 1954 overlijdt in het Duitse provincieplaatsje Künzelsau Adolf Würth. Het winkeltje in schroeven dat hij tien jaar eerder was begonnen, wordt voortgezet door zijn dan negentienjarige zoon Reinhold. Drie jaar later neemt deze Reinhold zijn eerste buitendienstmedewerker aan. Weer twee jaar later telt het bedrijf drie medewerkers en is de omzet gestegen tot 100.000 Deutschmark per maand. Reinhold blijft de lat hoger leggen. Als de schroevenhandel in 1979 een omzet realiseert van 219 miljoen euro daagt de ondernemer zijn medewerkers uit om binnen tien jaar de grens van vijfhonderd miljoen te overschrijden. Als dat in 1986 ook lukt, schroeft hij de doelstelling op naar een miljard euro. En nog is het niet genoeg. In 1999 wordt er vijf miljard geboekt, in 2008 ruim 8,8 miljard. Next stop: 20 miljard, te behalen voor 2017.
Reinhold Würth is een mooi voorbeeld van wat managementgoeroe Peter Drucker een ‘monomaniak’ noemde: mensen met een aan obsessie grenzende ambitie en een ongekend doorzettingsvermogen. De Würth-Gruppe is bovendien een perfecte illustratie van een ‘hidden champion’. Het bedrijf voldoet aan alle criteria die Hermann Simon bedacht voor deze categorie: het is marktleider in een nichemarkt (bevestiging- en montagetechniek), onbekend bij het grote publiek, groeit razendsnel, en werd jarenlang geleid door een visionaire ondernemer (inmiddels heeft Würths dochter het stokje overgenomen). Aan één criterium kan het bedrijf evenwel niet langer voldoen: een jaaromzet van minder dan drie miljard euro, de maximumgrens die Simon stelt aan een hidden champion.
In Simons eerste boek over hidden champions uit 1997 figureert de Würth-Gruppe als een van de meest aansprekende voorbeelden. Inmiddels is het bedrijf het lijstje van Simon ontgroeid. Ook andere voormalige hidden champions, zoals SAP en Fresenius Medical Care, zijn dankzij steile groeicurves toegetreden tot de eredivisie van het internationale bedrijfsleven.
Snelle groei is een eigenschap die de meeste hidden champions gemeen hebben. Gemiddeld groeide de omzet van de kampioenen die Simon sinds 1997 volgde met 8,8 procent per jaar. Nog opvallender is dat die groei volgens Simon de laatste tien jaar is geaccelereerd. Grote concerns die wat omvang betreft allang geen hidden champion meer mogen heten, behouden blijkbaar de goede eigenschappen die hen als middelgroot bedrijf zo succesvol maakten. Als de cijfers van Simon kloppen - en laten we daarvan uitgaan - heeft het concept van de hidden champion eens te meer zijn waarde bewezen.
