‘Vasthouden aan wat je kunt en wat je nu doet, is een garantie voor middelmaat in de toekomst’, betoogt Jeroen Busscher in zijn nieuwe boek Onbeperkt houdbaar. Maar het heeft geen zin om u nu in blinde paniek aan te gaan melden voor de zoveelste hbo- of mbo-cursus om uw kennis bij te spijkeren, aldus Busscher. Kennis is als vanzelf belangrijk, maar het draait in de toekomst veel meer om ons gedrag en persoonlijkheid. Wat voeg ik als mens toe aan een product of dienst?
Het is een Boeddhistische benadering. Je moet niet succesvol zijn in je werk, je moet succesvol zijn in je leven. Verslaafd zijn aan succes heeft geen zin. Het leven moet erom draaien anderen te helpen. Talent is alleen talent als het resoneert in de wereld. De huidige professional zal voortdurend op zoek moeten naar die vaardigheden en kansen die echte meerwaarde voor de interne en externe klant creëren. Daarbij zet hij zijn unieke persoonlijkheid in.
Busscher zelf is ook een unieke persoonlijkheid, zo leert zijn boek. Hij zet de lezer geregeld op dwaalsporen, of zoals hij het zelf (als oud theatermaker en kunstenaar) liever noemt: denksporen. Het boek is een mengeling van ironie en serieuze ondertonen. Neem de cover: een mannetje in een geseald plastic bakje waar normaal vleeswaren inzitten. Daarop de sticker: ververs jezelf. Ironie? Een boodschap? Busscher pleit in zijn boek ook voor ‘privilegemanagement’ en ‘onevenredig aandachtsmanagement’. Het zijn momenten waarop Busscher er baldadig met een volle sliding ingaat.
Maar soms is het in die zoektocht naar wat ironie is en wat serieus bedoeld lastig om de rode draad in dat betoog vast te houden. Waar de auteur wel in slaagt, is het oproepen van die altijd maar opborrelende vraag bij de lezer: ben IK eigenlijk wel onbeperkt houdbaar? Wat doe IK eigenlijk om mijn toekomst zeker te stellen. In de kern komt hier de oude theatermaker Busscher weer naar boven. Elk fatsoenlijk theaterstuk heeft een diepere laag, een laag waar je na de voorstelling thuis nog eens goed over na moet denken. Onbeperkt houdbaar heeft ook diepere lagen die, als je ze loskoppelt van de ironie, genoeg stof tot nadenken geven.
Over Ronald Buitenhuis
Ronald Buitenhuis is freelance journalist.
