Ik wil er flink wat om verwedden dat je denkt: dit boek gaat niet over mij. Het kan zijn dat je denkt dat je delegeren uit jezelf al best wel prima doet. Of dat je liever iets leert over het aansturen van teams of nemen van beslissingen of time-management. Dan wil ik je aanraden om juist dit boek te lezen. Het gaat namelijk eigenlijk niet over delegeren – tenminste, niet over wat ik instinctief dacht dat delegeren was. Het gaat over hoe je ervoor zorgt dat jij jouw werk doet.
Daarmee bedoel ik: jouw werk, dus niet het werk van anderen. Misvatting nummer #1, die ik had: delegeren klinkt altijd een beetje alsof je anderen jouw werk wilt laten doen, en dan zelf lui achterover leunt. Maar wat is je werk eigenlijk? Waarvoor word jij betaald, waarom is jouw uurloon wat het is? En, in diezelfde geest: waarvoor betaal jij anderen?
Wat blijkt, delegeren is alles behalve werk over de schutting gooien. Ervoor zorgen dat mensen gemotiveerd de juiste taken uitvoeren, zonder dat je daarna hun fouten moet repareren, vereist een scala aan beslissingen; van de juiste persoon aannemen voor de juiste taak en de juiste relatie tot je team, tot laten zien dat je geeft om het resultaat. Van weten wanneer en hoe je iemand ergens beslisbevoegdheid over geeft, tot weten wanneer de zwakheden in je eigen persoonlijkheid je in de weg zitten en hoe je die ondervangt. Kortom, het gaat over hele andere dingen dan het implementeren van effectiviteitsverhogende software, het aanleren van een magische nieuwe werkmethode of het vergroten van het opleidingsbudget. En plots bleek dit boek mij eigenlijk vanalles te leren over het aansturen van teams, het nemen van beslissingen en time-management.
Een voor- en nadeel van het boek is dat je er zo snel doorheen bent. Het is een van de leesbaarste managementboeken die ik in tijden heb opgepakt. Dat komt onder andere door de concrete voorbeelden en de heldere, praktische adviezen. Over prioriteiten stellen, informatievoorziening stroomlijnen, e-mails slimmer beantwoorden, maar met name over zelfkennis. Daarom voegt het iets toe dat Oosterkamp zelf door de tekst heen naar voren komt als iemand die zelf ook een gezonde hoeveelheid blunders heeft begaan. De gehele sfeer nodigt je uit om met nieuwsgierigheid en realiteitszin naar je eigen werkblokkades en blinde vlekken te kijken, in plaats van met oordelen.
Wat ik zeker niet bij ieder managementboek heb, is dat ik nu zin heb om dit boek opnieuw te lezen. De leesbaarheid is enigszins bedrieglijk. Dit is geen snackboekje. Het is een buitengewoon waardevolle collectie adviezen, die voor meer dan de gebruikelijke doelgroep van pas kunnen komen. Iedereen heeft tenslotte een natuurlijke manier van werken die al dan niet matcht met de baan die je hebt of de positie die je in je team bekleedt. Iedereen loopt tenslotte wel eens het werk van andere mensen te doen. En iedereen krijgt e-mail.
Mari Opmeer is hoofdredacteur van Down to Earth, het onafhankelijke opinietijdschrift van Milieudefensie. Ze schrijft recensies op persoonlijke titel.