De Koude Oorlog is terug van (nooit) weggeweest. Integendeel, de belangstelling voor wat er tussen 1945 en 1989 aan spanning bestond tussen het ‘Westen’ en het ‘Oostblok’ is fors toegenomen. De oplopende fricties tussen het huidige Rusland van Poetin en de westerse wereld zijn uitgemond in een echte oorlog. Een hete oorlog, die tot nu toe beperkt lijkt te blijven tot de Oekraïne, maar die tegelijkertijd weer een koude oorlog met zich brengt.
Reden genoeg om de serie Koude Oorlog te vervolgen met nieuwe delen. In dit deel, het eerste sedert 2014, geven we allereerst weer inhoud aan wat nu eigenlijk de logica destijds achter de Koude Oorlog was. We laten ook zien hoe de Koude Oorlog nog tastbaar in de vorm van openbare schuilplaatsen in ons land aanwezig is. En ook hoe al in de tachtiger jaren de Verenigde Staten (tevergeefs) Europa waarschuwden voor gas uit Rusland. En, een aardige zijweg, we geven aandacht aan de dure en fragiele samenwerking tussen Egypte en Rusland destijds.
De hoofdmoot van dit boek bestaat echter uit twee bijdragen van vooraanstaande Nederlandse topmilitairen (buiten dienst), die het belangrijkste deel van hun actieve loopbaan in en met de Koude Oorlog hebben geleefd. Zij beschrijven hun herinneringen aan die tijd, tegelijk met de daaruit te trekken lessen. Ze zijn niet terughoudend in hun meningen en oordelen.
Een van hen zegt al in de ondertitel van zijn verhaal het zo: Geen visie, geen overzicht, geen kennis, geen inzicht. Kortom: een boeiende en leerzame inkijk in onze militaire wereld van toen en een behartigenswaardige les voor de huidige.
