Het zijn verwarrende tijden voor Het Merk. Er zijn nog steeds genoeg marketeers die beweren dat Het Merk het meest waardevolle bezit is van iedere onderneming. Maar er is ook scepsis en die klinkt luider en luider. Met name het huidige merkdenken zou ontoereikend zijn; te opportunistisch, al wordt dat niet met zoveel woorden gezegd. 

In 2006 bestond het Hoofdbedrijfschap Detailhandel 50 jaar. Naar aanleiding van dit jubileum heeft men bij een veertigtal retailers, groot en klein, een interview afgenomen. De belangrijkste vraag die hen gesteld is: 'hoe kijken jullie aan tegen allerlei trends die de toekomst van de sector bepalen?' De antwoorden op deze vraag zijn samengevoegd in 10 zogenaamde paradoxen wat uiteindelijk leidt tot een visie op retail in 2010. De geïnterviewde retailers lijken een dwarsdoorsnede te zijn. De overeenkomst tussen hen is dat ze tot 2006 succesvol zijn. Zowel grote als kleine retailers geven hun visie. Opvallend is dat deze visies op zich niet ver uiteenlopen.

Over weinig onderwerpen wordt meer gesproken en geschreven dan over innovatie. Terecht, want om te kunnen overleven zullen bedrijven steeds weer nieuwe producten, diensten en bedrijfsmodellen moeten ontwikkelen. Maar de grote vraag is natuurlijk altijd: hoe doe je dat, innoveren? Roland en Rogier van Kralingen geven in De groeimotor het antwoord.

In Heeft iemand de overhead gezien? pleiten Berenschotters Mark Huijben en Arno Geurtsen voor een rationele benadering van dit meest onbegrepen en verguisde onderdeel van de bedrijfsvoering.

Sprookjes hebben een grote zeggingskracht, niet alleen voor kinderen, maar juist ook voor volwassenen. Wie kent bijvoorbeeld niet het sprookje van de nieuwe kleren van de keizer? En wie begrijpt niet de moraal van dit verhaal, namelijk dat als de keizer zo belangrijk en machtig is geworden dat niemand hem meer tegen durft te spreken, er dan een dag komt dat de keizer zonder kleren over straat loopt. Totdat een kind roept: ‘Hij heeft geen kleren aan.’

Een dip, iedereen kent het fenomeen. Seth Godin vertelt in De Dip wat een dip is (niet minder dan een cul-de-sac) en wat je moet doen als je er middenin zit: niet opgeven, maar stug doorgaan zodat je de mensen die wel opgeven achter je laat.

De poorten naar de WAO zijn vrijwel gesloten. En dat heeft de weg vrij gemaakt voor meer nadruk op preventie, bijvoorbeeld van nationale klacht nummer-1: burn-out. Het boek Hart aan het werk - voorkom burn-out van Carien Karsten helpt alvast een handje.

De kloteklant is opgestaan en volgens Egbert Jan van Bel zullen alleen bedrijven die zijn wrok weten om te buigen in waardering, de slag om de toekomst kunnen winnen.

Een vlaggetje in een drol, mannen in hun ondergoed langs de A4: zo simpel kan Guerrillamarketing zijn. Maar pas op, schrijft journalist Cor Hospes in zijn boek over deze vorm van reclame: als je het niet goed doet, kan het tegen je gaan werken.

Een ‘how to gids’voor fusies en acquisities schrijven. Kan dat? Maikel Batelaan en Fred van Essen komen een heel eind.

Eric Wilson schreef een prachtig boek over het hedendaagse geluk. Eigenlijk is het een herwaardering van somberte en zwaarmoedigheid. Hij behandelt uitvoerig de relatie tussen innovatie, creativiteit en melancholie. Zijn pijlen richt hij op het suffe, cliché achtige geluk van winkelcentra, pretparken en Happy Meals.

Van Agtmael gebruikt in zijn boek De nieuwe multinationals grote woorden. We zitten midden in de ingrijpendste verschuiving in de economische (en politieke) wereld sinds de industriële revolutie. De economische balans dreigt om te slaan van het geïndustrialiseerde westen (inclusief Japan en Australië) naar voormalige ontwikkelingslanden zoals India, China, Korea, Brazilië en Mexico.