Dat daarbij de nadruk werd gelegd op visieontwikkeling en hogere doelen dan winst nastreven, was na zijn betoog glashelder. Ik herinner me ook dat we daarna moesten 'speeddaten' (soms doen managers van bedrijven net alsof ze relaties aangaan). Dat bleek geen enkele relatie met het verhaal van Breuker te hebben, want de meeste dates gingen gewoon over zaken doen en mogelijkheden in de markt. Kortom: we hadden niet heel geleerd. Eigenlijk wel jammer. Maar gelukkig is er nu het boek: 'Schitterend organiseren' van Brigitte Hoogendoorn, Marijne Vos en Eline Crijns.
Het eerste hoofdstuk van het boek heet 'Jeuk in je hoofd en pijn in het hart', en dat geeft meteen ook goed de sfeer en setting van het boek weer. Het wil graag kriebelen, het zet aan tot nadenken over waar we nu helemaal mee bezig zijn. We zitten in schuitjes waarin we eigenlijk niet willen zitten, we roeien met riemen die we eigenlijk niet vinden passen. (Opvallend trouwens dat we zelfs spreekwoorden hebben die deze gevoelens verwoorden, blijkbaar bestaat het gevoel al heel lang.) Volgens de schrijfsters is het de kunst om de mogelijkheden te gaan zien. De kracht van spiritualiteit, verbeelding, dromen en toekomstfantasieën is blijkbaar zo groot dat deze inspireren en uitdagen. Dat mensen daardoor daadwerkelijk in beweging komen. En dat heeft alles te maken met visie. Niet met management.
Want, zo stellen de auteurs, management is vooral vinken. Afvinken, lijstjes afwerken, heb ik gedaan wat ik moet doen, korte-termijnbesluiten, en angst. En daarop sturen. Daartegenover staat vonken. Mensgericht, voorkomen van problemen, lange-termijndenken, liefde en hoop. Uiteraard geven we de voorkeur aan dat laatste. De schrijfsters hebben uitgebreide interviews in het boek opgenomen. Met Mathieu Wegman, Matthijs Bierman en Ingeborg Wisseman, Wessel Ganzevoort en Steven Kik. Het zijn mooie interviews waarin duidelijk geprobeerd wordt het belang van het schitterend organiseren aan de orde te stellen en vooral ook aan te geven hoe dat dan moet. Authenticiteit, duurzaamheid, heelheid zijn kernbegrippen die vaak passeren. Hoe het in de praktijk moet, blijkt altijd wat meer problemen op te leveren. Matthijs Bierman (Triodos Bank) stelt zelfs: “Een addertje onder het gras is dat je vanwege je missie mensen aantrekt die op zoek zijn naar een warme deken, geruststellende woorden. Maar het is niet vrijblijvend, je moet een actieve bijdrage willen leveren.” Veel van het boek 'Schitterend organiseren' wordt daaraan gewijd, aan het invullen van de randvoorwaarden. Dat het daarbij mensgericht blijft, is logisch. Wat me vooral opvalt, is de gedegenheid. Men heeft daadwerkelijk geprobeerd om alle aspecten te benoemen. Daardoor is het een compleet boek geworden. En tegelijkertijd schuilt daarin ook het risico: het kan worden afgedaan als 'bekende stof'. En dat is wel jammer, want ik ervaar (opnieuw) dat het een goed gestructureerd boek is. In een gloedvol slotbetoog worden de kernbegrippen trots, zinvol leven, plezier en tevredenheid en waardevolle relaties verbonden aan 'Schitterend Organiseren'. Dat is een hoge ambitie. Ik begrijp na lezing van het boek dat hogere doel. Want als je dat hebt bereikt, ja, dan is de wereld mooier geworden. Het gevoel dat mij ook bekruipt, is de pijn aan je hart. Het gevoel dat ik had bij het 'speeddaten'. Wat hebben we nu geleerd? Waar gaat het nu eigenlijk om? En dat toepassen in je eigen omgeving, blijft een lastige klus. Hoogendoorn, Vos en Crijns hebben dat voorvoeld en hebben een inspiratielijst met boeken bij elk hoofdstuk gegeven. Zodat het een keuze wordt. En het gaat schitteren. Wij zijn er ook nog Wij zijn met de meesten Met mensen die snappen hoe je als vriend Door de verschillen heen over de grenzen Elkaar recht in de ogen kunt zien (De Dijk, Recht in de ogen, 2005)