Sinds eind van de zomer buig ik me over de invulling van een organisatiedag bij een van mijn opdrachtgevers; er was al snel een plan maar ik werd er niet echt blij van. Alsof er iets niet helemaal klopte. Maar wat dan? Al bladerend en lezend in Building Tribes zie ik opeens heel helder dat ik volledig meega in de tradities van de organisatie waarvoor ik de dag ontwerp en organiseer. En dat was precies wat er niet aan klopte.
Fijn dat ik hier door Kramer en Braun op gepaste wijze op ben gewezen. Ik heb immers altijd de keuze om buiten de lijntjes kleuren. Ik hoef niet in de actiemodus te schieten en deze organisatiedag pragmatisch te gaan organiseren. Er is altijd ruimte om het anders aan te pakken. Juist niet zoals ‘we dat nou eenmaal doen hier’. Opeens zie ik weer waarom ik wel voelde dat het niet klopte, maar ik er toch volledig ‘in’ was gedoken. Ik had me aangepast aan de gewoonten van het systeem. Herken je dat?
Ik betrapte mezelf op volledige participatie in de gangbare werkwijzen waardoor ik in een pragmatische actiemodus was geschoten. Ik was gaan regelen in plaats van even stilstaan en vragen stellen. En precies daarom werd ik onrustig en voelde ik dat er iets niet klopte. Ik was blijkbaar gestopt met observeren en reflecteren. En zag echt even niet meer helder wat er gaande was. Heerlijk dat ik door dit boek open te slaan, opeens wist wat er niet klopte aan wat ik daar deed.
Er worden je in dit boek veel handreikingen geboden voor organisatieverandering en -vernieuwing waarbij de wijsheid van alle medewerkers bij elkaar wordt gebracht. Zo bouw je ‘tribes’ die sterk zijn en waar energie in zit. In veel organisaties wordt gesproken over de toekomst. Met dit boek word je aangezet om dat vooral niet alleen via strategiesessies te doen maar door bijvoorbeeld kampvuurgesprekken te organiseren. Om verhalen met elkaar te delen. En om samen een tijdje te gedijen in even ‘niet-weten’ wat er nodig is. Om samen te onderzoeken wat mogelijke vervolgstappen kunnen zijn. De verhalen van over de hele wereld vormen het beginpunt van dit boek; maar je kunt ze ook dichtbij en in je eigen organisatie gaan verzamelen.
Wat mij ook aanspreekt is de zorgvuldigheid waarmee Kramer en Braun in hoofdstuk zeven uitleggen hoe je op een andere manier een besluit kunt nemen. Van groot belang vind ik daarbij de toelichting op wat het vraagt van de begeleider/facilitator van een gesprek en van bijvoorbeeld de leider. Alles staat of valt met een goede voorbereiding vooraf (van bijvoorbeeld een teamdialoog) en een volledig in het moment aanwezig zijn als de dialoog plaatsvindt. Er zit voor iedereen die dol is op werken met groepen mensen een schat van informatie in dit boek verstopt. En zoals Kramer en Braun zelf schrijven op de achterzijde van hun boek: ‘je leert van wat je al wist’.
Kortom, Building Tribes is een waardevol boek dat je even wakker schudt. Het frist op wat je al weet maar waar je (net als ik) misschien even het zicht op was verloren. Ook fijn dat het je aanzet om lef te tonen om zaken eens anders aan te pakken. En die oproep tot meer kampvuurgesprekken? Die heb ik natuurlijk opgenomen in het programma van de organisatiedag.
Wil je nog veel meer over de inhoud van het boek te weten komen? Check de andere recensies op Managementboek.nl
Over Anke Tijtsma
Anke Tijtsma is organisatie-antropoloog en gespreksmaker bij Buro AanZet. Door middel van haar systemische blik op organisatievernieuwing stimuleert ze de veranderkracht van haar opdrachtgevers en hun medewerkers. Ze is gefascineerd door ingesleten patronen in organisaties. In haar procesmatige aanpak speelt ze met ‘maken’ en kunst. Ze heeft een voorliefde voor werken in publieke organisaties.