Modes in management

Hoe komt het dat managers zo gevoelig zijn voor modieuze vormen van kennis over organisaties? Welke rol spelen managementgoeroes hierbij? En waarom wordt die kennis eigenlijk geminacht door mensen die voorstander zijn van een meer academische, wetenschappelijke bestudering van organisaties?

René ten Bos neemt stelling tegen de minachting voor mode. Hij beweert dat de wetenschappelijke discussie over organisaties doorgaans veel te utopisch georiënteerd is en dat het mede daarom geen verwondering hoeft te wekken dat mensen uit de praktijk eerder warmlopen voor modieuze en populistische vormen van kennis. Deze verdienen het om serieuzer genomen te worden dan meestal het geval is. Dat er modes in het denken over management bestaan, roept wezenlijke, wijsgerige vragen op over organisaties en de mensen die er werken. Daarom is het jammer dat de meeste modieuze auteurs over dit onderwerp niet dieper op deze vragen ingaan. Een dergelijke bespiegeling zou kunnen leiden tot een kritiek van managementmodes. Volgens ten Bos zal een dergelijke kritiek echter weinig zinvol zijn als deze vanuit een utopische invalshoek komt. Hij vindt dat managementmodes nog te zwaar gebukt gaan onder dit utopisme en veel modieuzer zouden moeten worden.