In Het kan ook nooit normaal neemt Lieke Hester je mee in wat zij tijdens haar carrière tot nu toe meemaakt(e). Boeiende verhalen die zij op zo’n manier schrijft dat je écht het gevoel hebt dat je over haar schouder meekijkt en je ervaart hoe de dagelijkse werkzaamheden van politiemensen kunnen zijn. Géén dag is hetzelfde …
Ze geeft je een inhoudelijk kijkje achter de schermen waarbij ik ook opmerk dat in elk verhaal er een mens schuilt in dat politie-uniform …
En waarom vraagt Lieke speciale aandacht voor geestelijke gezondheidszorg?!?
Lieke schrijft dat Het kan ook nooit normaal een boek is vol verhalen over haar ervaringen als agent in de grote stad. Het is een mix van allerlei soorten zaken waarmee zij (en haar collega’s) te dealen heeft: soms hard, vertederend, beangstigend, misselijkmakend, spannend, grappig, grof of soms alleen maar ‘bijzonder.’ Ze hoopt dat jij als lezer het gevoel krijgt dat je een beetje over haar schouder en in haar hoofd meekijkt. Al haar verhalen vormen een beeld van het echte politiewerk, zonder dat het een boek vol sensatie is.
Lieke schrijft open en eerlijk over haar werk en dat ze jou als lezer graag wil meenemen in allerlei politieverhalen en staat extra stil bij geestelijke gezondheid. In een aantal hoofdstukken gaat het bijvoorbeeld over zelfmoord, de gedachte daaraan of pogingen daartoe. Ze geeft ook aan dat er veel verhalen zijn over mensen die zij aantreffen in een kwetsbare positie: mensen die vaak acute geestelijke hulp nodig hebben.
Ze benoemt dat er gigantische wachtlijsten zijn in de geestelijke gezondheidszorg en dat zij daar ook aan een boel regels zijn gebonden met als gevolg dat dit ervoor zorgt dat er steeds vaker schrijnende, overlastgevende, gevaarlijke en vaak hartverscheurende situaties ontstaan, veroorzaakt door mensen die eigenlijk hulp nodig hebben. Als politieagent voelt zij vaak de onmacht die gepaard gaat met de wil om iemand te helpen.
Dit soort situaties zijn tenslotte een belangrijk deel van haar werk en ze vindt het een belangrijk onderwerp om hierbij stil te staan. Via Instagram en haar blog sprak ze al heel veel mensen die het leven niet meer zien of zagen zitten. Het gaat haar aan, de Lieke-in uniform en ook de Lieke buiten het uniform. Er zit namelijk een mens in dat politie-uniform …
Ze roept je op om 112 te bellen of contact te zoeken via de app 112NL als je ooit op het punt beland dat je leven in gevaar is door je eigen donkere gedachten, stemmen in je hoofd of je eigen handelen. “We komen je opzoeken en helpen,” als je maar contact zoekt. Vertel dan dat je op het punt staat een einde aan je leven te maken en vertel aan de meldkamer waar je bent.
Heb je interesse om méér te weten over het werk van politiemensen in de praktijk? Dan is dit boek zéér de moeite waard om te lezen!
Boeiende, aangrijpende en spannende verhalen die Lieke zó beeldend en soms tot in detail beschrijft dat je bijna voelt wat zij op straat meemaakt(e). Het geeft een enorm en diepgaand inkijkje in wat politiemensen zoal in de dagelijkse praktijk mee (kunnen) maken.
Ik herken meerdere verhalen die Lieke beschrijft omdat ik in een ‘grijs’ verleden onderdeel was van de ‘Blauwe Familie’ en me nog steeds verbonden voel. Zéker ook als zij aandacht vraagt voor ‘geestelijke gezondheid.’ Daarin staat zij met name stil bij wat mensen kan overkómen en hoe dat soms leidt tot vreselijke en onmogelijke keuzes.
Ik herken daardoor ook de ‘andere kant’ van dit soort voorvallen. De impact die het heeft op politiemensen is enorm en kan ook sterk doorwerken. Ik sprak en spreek veel politiemensen die aangeslagen zijn of nog steeds met zaken worstelen.
Gelukkig kunnen politiemensen terecht bij Team Collegiale Ondersteuning, al maakt niet iedere agent daar gebruik van … Dat vind ik oprecht jammer en daarom verwijs ik ook nog naar een ander boek dat recent het daglicht zag: Als de sirenes blijven loeien door Angelique Starreveld - Managementboek.nl
Lieve Liek: Petje af en ik hoop oprecht dat je door blijft gaan met schrijven naast je werk! Nu kan ik al uitzien naar deel twee; ik vermoed {en weet bijna zeker} dat er nog véél meer in de pijplijn zit …
Mijn waardering: 5 uit 5.
Over Cees van der Boom
Cees van der Boom ~ trotse pa van Joanne, Sietske & Irene ~ is Gecertificeerd Register Arbeidsdeskundige, Storyteller en Spreker. Eerder was hij Psychiatrisch Verpleegkundige, Politiefotograaf, Manager HRM, Life-Coach voor mensen met kanker, Re-integratiedeskundige, Mastercoach, Loopbaanprofessional en Bedrijfsmaatschappelijk werker. Op zijn website staan uitgebreidere versies van zijn recensies.
